«جهان با من برقص»؛ رویش رویکرد عرفی از مرگ و زندگی

از فیلم جهان با من برقص را بایستی نشانه سربرآوردن رویکردهای عرفی از مرگ و زندگی در جامعه شهری ایرانی دانست.

- ایسنا/خراسان رضوی یک جامعه شناس گفت: از فیلم "جهان با من برقص" را بایستی نشانه سربرآوردن رویکردهای عرفی از مرگ و زندگی در جامعه شهری ایرانی دانست.

حامد بخشی در گفت وگو با ایسنا در خصوص فیلم جهان با من برقص ، اظهار کرد: یک اثر هنری، نظیر رمان، نقاشی و به ویژه فیلم سینمایی را می توان از دو منظر درونی و تکوینی، تحلیل اجتماعی کرد.

تحلیل درونی به بررسی روایت و به طور کلی بازنمایی اجتماعی می پردازد که یک اثر هنری از جمله یک فیلم داستانی می تواند، داشته باشد.

در این رویکرد، پیش فرض تحلیل گر آن است که اثر هنری اجتماعی قرار است بازنمایی اجتماعی از آنچه در دنیای اجتماعی هنرمند می گذرد، داشته باشد.

نقد اجتماعی اثر هنری با این هدف انجام می شود که عیار چند و چون این بازنمایی را مشخص کند.

وی ادامه داد: تحلیل تکوینی به ارتباط وجودی پیدایش این اثر هنری در نتیجه ساختارهای خاص اجتماعی می پردازد.

این تحلیل -به تبع جورج لوکاچ، تکوینی نامیده شده- با این پیش فرض به نقد اثر هنری می پردازد که شرایط و ساختارهای اجتماعی موجب پیدایش آثار هنری برجسته ای -لوکاچ آن را شاهکار هنری می نامد- می شود.