چاردیواری؛ اجباری

اگر تا همین سال پیش هیچ وقت صدای راه رفتن همسایه در راه پله را نشنیده بودید حالا هر روز این صدای قدم ها را خواهید شنید.

اگر به خاطر از صبح تا شب سر کار بودن حتی نمی دانستید همسایه شما کیست حالا شاید هر روز صدای حرف های خصوصی آنها هم به گوش شما برسد.

در واقع اینجاست که حضور کمپین ها و پیام های آموزشی در مورد فرهنگ آپارتمان نشینی لزوم بیشتری پیدا می کند؛ لزومی از روی اجبار و برای زندگی راحت تر در کنار هم با رعایت قوانین و آداب آپارتمان نشینی.

روزنامه ایران نوشت: دیگر چاردیواری مثل گذشته اختیاری نیست.

دیوار خانه شما دیوار خانه همسایه است و حتی می شود در بعضی از خانه ها صدای دعوای همسایه دیوار به دیوار را شنید.

تازه این بخش کوچکی از یک کلیتی به نام آپارتمان نشینی است؛ پدیده مدرنی که تقریباً 50 سال است به ایران وارد شده، مانند بسیاری از چیزهای دیگری که خودشان آمدند اما فرهنگ شان جا نیفتاد که نیفتاد.

حالا بعد از این همه سال شهرداری کمپینی برای ارتقای فرهنگ آپارتمان نشینی راه انداخته است؛ کمپینی که شهردار تهران آن را ابلاغ کرد تا شاید از این طریق دیگر کسی ته سیگارش را در راه پله نیندازد یا برای هزینه کرد های دسته جمعی ساکنان برای آپارتمان یکی از واحدها نگوید مشکل من نیست.