ماجرای نیمروز: رد شیشلیک/ خشم و هیاهوی مهدویان و ژوله در جلسه شیشلیک خوران

سید مجتبی هاشمی؛ آخرین ساخته محمدحسین مهدویان راوی زندگی دو کارگر کارخانه پشم در منقطه خاصی از حاشیه پایتخت است.

- در موقعیتی دیگر تماشای تلویزیون و قطع شدن آن نیز محل بحث است که نقش حکمرانی نسبت به موقعیت اجتماعی و زیستی این منطقه به واسطه مصاحبه گرفتن می توان فراموش شود؟ در یک کلام، می توان این موارد را نقص های پیرنگی خواند که می تواند درام را دچار اشکال کند.

مخاطب نیز به واسطه سیت کام های مبتذل و بداهه شخصیت های محوری دعوت می شود که از آن فاصله بگیرد و اشاره ای نداشته باشد.

شیشلیک شعارزده است و حتی نمی تواند نسبت به ادعای خود که عدالت است حرفی برای گفتن داشته باشد.

این فیلم علاوه بر شعارزدگی و بی توجهی به مبانی اندیشه غرب یا خدامحورانه صرفا به استعارات سیاسی و تعمیم دهی نسبت به ساختار و سازمان اجتماعی و سیاسی ایران می پردازد.

این درون مایه انتقادی بایستی از پرداخت داستانی، ساخت و توسعه شخصیت های قهرمان بهره گیرد، اما حتی در ساخت و پشتوانه ماهوی کمدی سیاه مهدویان چنین امری متظاهر نمی شود.

شیشلیک برای پیونگ دانگ و حاشیه نشین های آن است و فاصله بسیار زیادی با محصول درجه دوم مدرن شهری ایران دارد.

به تعبیری می توان گفت جهان ذهنی نویسنده و سازنده فارغ خودباختگی و هویت سازی، به دنبال تیپی است که بتواند با آن همزیستی بکند و ن�