روزهای عاشقی «ویولت»

از دل گفت وگو با هنرمندان، اطلاعات بسیاری به دست می آید که هر کدام بخشی از تاریخ و فرهنگ این سرزمین را شکل می دهد و یکی از این داده ها، در پی گفت وگو با استاد رضانور بختیار حاصل شد؛ - درباره ویولت .

مدتی قبل میهمان عکاس باسابقه اصفهان بودم و گپ و گفتی دل نشین داشتیم درباره شهر و عکاسی و خاطره.

.

رضانور بختیار، در خلال صحبت هایش از یک فرسک یاد کرد که توسط ویولت دهقانی خلق شده و به دیوار یکی از بانک های پاساژ کازرونی اصفهان متصل است؛ فرسکی هنرمندانه اما ناشناخته و مهجور.

بختیار می گفت نقش خالق این اثر در صنایع دستی ایران بسیار قابل تأمل است.

می گفت که چند سال قبل ویولت از او می خواهد تصویری از این فرسک بگیرد و برای او بفرستد اما مسئولان بانک به او اجازه عکاسی نداده و گفته اند: این فرسک طاغوتی است! شماره ویولت دهقانی را از استاد بختیار گرفتم و گفت وگوی ما آغاز شد: - الو بفرمایید من ویولت هستم - سلام خانم ویولت گفت وگویی که به آن فرسک مهجور ختم نشد و به صنایع دستی غنی اما دل شکسته ایران نیز پرداخت.

او خود را ویولت ابراهیمیان نیز معرفی می کند؛ متولد سال 1318 در شیراز است اما ساکن لواسان تهران.

نام همسرش، مهدی ابراهیمیان با هتل عباسی اصفهان گره خورده؛ هم او که حدود پنجاه سال پیش برای تهیه طرح فضای داخلی هتل شاه عباس و اجرای آن انتخاب شد و