ابوطالب(ع)، مومن قریش

حضرت ابوطالب علیه السلام، عموی بزرگوار حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در بیست و ششم رجب سال دهم بعثت رحلت کردند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار جی پلاس ، 26 رجب سال دهم بعثت مصادف با سالروز رحلت حضرت ابوطالب علیه السلام، عموی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است.

مرحوم آیت الله العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب الکلام یجرّ الکلام درباره حضرت ابوطالب (ع) و مناقب ایشان می نویسد: ابن ابی الحدید در فضل امیرالمؤمنین (علیه السلام) می گوید: چه گویم در حقّ کسی که پدرش، ابوطالب، بزرگ بطحا و شیخ قریش و رییس مکّه بود.

گفته اند که کم است اینکه فقیر و نادار، سیّد و بزرگ بوده باشد؛ ولی ابوطالب، بزرگ بود؛ در حالتی که نادار و بی مال بود، قریش او را شیخ می گفتند.

ابن ابی الحدید گرچه امیرالمؤمنین (علیه السلام) را نشناخته، ولی ابوطالب را خوب شناخته که امیرالمؤمنین (علیه السلام) را با او تعریف و برای او به جهت فرزندی او، اثبات فضل می نماید.

می گویند: علی اللّهی ها، علی (علیه السلام) را خوب شناخته اند، ولی خدا را نشناخته اند.

باری! ابوطالب، کفیل پیغمبر (صلّی الله علیه و آله) بود، ساعتی در شب و روز مفارقت از او نمی کرد.

در رختخواب خود، او را با خود می خوابانید و وقتی که فرزندانش می خواستند ناهار و شام بخورند، می فرمود: باشید تا فرزند من حاضر گردد.