درباره منوچهر ستوده

این را بدانید که او این همه راه ها و کوره راه ها را با جوهر ایران دوستی و خمیره طبیعت خواهی و به شور و شوق ایران شناسی گذرانیده است.

پژوهش های ایرن شناسیِ ستوده نخست با گردآوری و نشر فرهنگ گیلکی که یک یک واژه های آن را از زبان مردم گیلان برگرفته بود، آغاز می شود.

اما با انتشار قلاع اسماعیلیه که رساله ریاست دریافت درجه دکتریِ او زیر نظر تیزبین و بدیع نگرِ فروزانفر انجام شد، به جامعه علمی ایران که در آن ایام تقریباً منحصر به دانشگاه های معدود ایران می شد، نشان داد که کارش در تحقیق، تنها پایه و مایه بیابانی ندارد.

او متون پیشینه و اسناد دیرینه را از هر دست، اعم از محلوک و مسکوک و صُکوک [6] و هرگونه منقور [7] و منقوش و مسطور را که در فراخنای وطنش و در زوایای کتابخانه ها و گنجینه ها دست یاب است، می شناسد و آمادگیِ درست و روشمند دارد برای آنکه در زمینه جغرافیای تاریخی به تیزگامی و با توانایی علمی پیش برود .

[8] بسیاری از ما کم یا بسیار، به سفرهایی با خودرو، موتورسیکلت، هواپیما، قطار یا با کشتی و هواپیما رفته ایم.

اما با هر وسیله ای که مسافرت کرده باشیم، درصدِ کمی از ما چه در مسیرِ سفر، چه در مقصد، این کنجکاوی را داشته ایم که به جز تفریح، به جست وجوگری در محدوده جغرافیایی سفر نیز (مسیر و مقصد) بپردازیم.