کتاب های حسرت برانگیز

کتاب هایی که محمدرضا شفیعی کدکنی نوشته، کتاب هایی بوده که دوست داشتم نویسنده اش باشم و هنوز حسرت برخی از کتاب های ایشان را که نخوانده ام، - دارم.

این شاعر و نویسنده زاده سال 1346 در هرات و ساکن مشهد، در گفت وگو با ایسنا درباره علایق کتاب خوانی اش و کتاب هایی که دوست داشته او نویسنده آن ها بوده، سخن گفت.

متن این گفت وگو در ادامه می آید: آخرین کتابی که مطالعه کردید، کدام کتاب بوده است؟ من مدت هاست که نرسیده ام و میسر نشده که مشخصا کتابی دست بگیرم و بخوانم مگر کتاب هایی که در حین ویراستاری می خوانم.

می توانم بگویم من همیشه در حال خواندن کتاب هستم اما کتاب هایی هستند که در حال ویراستاری آن ها هستم.

بنابراین این طور که بگوییم فلان کتاب را دستم گرفتم و خواندم، مدت هاست میسر نشده است.

کتاب کلاسیک و یا معروفی هست که نخوانده باشید؟ بله.

همیشه دوست داشتم برخی از رمان های معروف دنیا را بخوانم.

یک زمان هایی فرصت بیشتری برای خواندن رمان داشتم اما بعدها این فرصت دیگر به دست نیامد.

در آن زمان تعدادی از رمان های معروف را خواندم ولی کتاب های کلیدی و مهمی در عرصه رمان بود که فرصت خواندنش به دست نیامد؛ مثلا کتاب معروف تولستوی با نام جنگ و صلح یا برخی از آثار داستایوفسکی.