ساده اما شیرین/روز معلم بچه دبستانی ها

هر سال روز معلم، خاطرات دوران مدرسه ام و روز معلم آن سال ها زنده می شود.

روز معلم مدرسه حال و هوای خاصی داشت؛ به خصوص دوران دبستان.

همه در تکاپو بودند.

- میز معلم پر می شد از خوراکی های هوس انگیز و دست هر دانش آموز یک هدیه کوچک، یک نامه کودکانه یا یک نقاشی بود.

آن سال ها، عشق به معلم اولین چیزی بود که باید در جانمان می نشست و وظیفه خودمان می دانستیم سالی یک بار این عشق را نشان دهیم.

همین عشق هم می شد دلیل خریدن هدیه و ترتیب دادن یک جشن.

همیشه از چند روز قبل فکر و خیال انتخاب هدیه به سرم می زد.

و اولین سوال هم این بود: چه هدیه ای بخرم که از همه بهتر باشد؟ هر کدام مان می خواستیم بهترین هدیه را به معلم مان بدهیم.

هر سال روز معلم کلاس پر می شد از بادکنک، شرشره و بوی شیرینی و کیک.

قانون نانوشته ای هم می گفت: اگر در هنگام ورود معلم، او را با برف شادی بمباران نکنید؛ به اندازه کافی او را خوشحال نکرده اید.

اول صبح، هر معلمی که وارد کلاس می شد با صدای جیغ و داد و تبریک بیست سی کودک پرانرژی مواجه می شد.

در دوران راهنمایی و دبیرستان اوضاع کمی متفاوت بود.

تعداد معلم ها زیاد می شد و معلمی برد می کرد که حسابی محبوب بود.

از هدیه و جشن آن چنانی خبری نبود.