کارگرانی که معلم شدند

اعتراضات کارگری هفت تپه در سال 99 آموزش مدل جدیدی از مطالبه گری هوشمندانه، عاقلانه و قانونمند است که به نتیجه می رسد و باید سرلوحه همه اقشار و اصناف قرار گیرد.

- احمد خنیفر؛ شش سال گذشت و خصوصی سازی که آمده بود حال کارگران را خوب کند، سفره های آن ها را کوچک کرد و  دست های پینه بسته و چروکیده به جای چرخاندن چرخ صنعت، مشت گره کرده ای شد تا شعار رهایی سر دهد.

این شش سال مدرسه شد چرا که تعدادی فعال کارگری در هفت تپه برای تبدیل شدن به نماد مطالبه گری عاقلانه در کشور راه پرمشقتی را طی کردند که باید سرلوحه همه اصناف و اقشار مردم قرار گیرد.

قرار گرفتن پیاپی مشکل هفت تپه در صدر اخبار کشور اتفاقی نبود؛ روزهای خوب این شرکت و دست های پُر کارگران  در پایان ساعات کاری را مردم شوش بهخوبی به یاد دارند و هنوز برای یکدیگر نقل می کنند؛ به همین دلیل هم تبدیل آن به غول فساد و ظلم باورکردنی نبود و مردم را در بهت و حیرت فرو برد؛ شرکتی که خاطرات شیرین می ساخت آرام آرام به ملکه عذاب شهر تبدیل شد و از این رو بدون توجه به پیشینه خاطره انگیز شرکت، درک علت اعتصاب های 50 روزه و 70 روزه کارگران و استقامت آنها زیر گرمای سوزان 60 درجه ای شوش دشوار است.

اعتراض کارگرانی که به ناگاه با غول فساد مرتبط با یکی از مسوولان ارشد رو به رو شدند و ماه ها گرسنگی کشیدند بعد از مد