چرا مهران مدیری این همه هوادار دارد؟!

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ یادداشت - علی فرهمند از کجا باید شروع کرد؟ از دراکولا به عنوان یک سریال یا دراکولا به مثابه یک جریانِ شبه فرهنگ که در راستای ضد ـ فرهنگ ـ بودگی، برای تولید و عرضه شدن از خونِ ملّت تغذیه می کند؟ طبیعی است قرار نیست (و نباید) درباره ساختار متن (ساختار؟ متن؟) صحبت کرد؛ این کار، به تکرار و بسیار شده است و دیگر حوصله اش نیست (هست واقعاً؟) که سرِ دراکولا همان چیزی گفته شود که درباره مردم معمولی و ملکه گدایان و سیاوش و گیسو و بسیار پدیده های مدعی فرهنگِ این سال ها.

اصلاً چه اهمیت دارد که فیلم نامه دراکولا (اگر چیزی نوشته شده باشد؟) از فلان ناحیه ضربه خورده یا شخصیت پردازی ها دچار ضعف است یا مهران ـ مدیری اش زیاد است یا کم است! این حرف ها که اغلب همکاران جوان ترم نوشته اند می رساند که نقد انگار قرار است بدیهیات را یادآوری کند.

و گرایشات تئوریک (اگر باشد) به آوازه خوانی جناب مدیری ختم می شود! کارِ متخصص سینما به جایی رسیده است که باید درباره میزانسن ِ این فجایع صحبت کند؟ اگر آن نقد است، این نیست (و نمی خواهد باشد)! مسئله این نوشته خودِ دراکولا نیست، بلکه علّت ظهور و استمرار حضورِ دراکولا هاست.