چرا از خنده رامبد جوان تعجب می کنیم؟!

علی فرهمند - تعجب نباید کرد که رامبد جوان ـ به عنوان یک نویسنده، تهیه کننده، سازنده، اجراکننده و بازی کننده ـ در واکنش به جمله ای از یک فوتبالی پیشین که این روزها به شدت مورد انتقاد قرار گرفته، شادیِ پس از گل سر می دهد.

کجای آن عجیب است؟ تعجب از تعجبِ ماست که رفتار رامبد همیشه همین بوده.

کارنامه رامبد جوان کِی چیزی بیش از این بوده است؟ خوش خنده سال های خانه سبز که اکنون خودش و خانه اش را به زردترین شکل ممکن جلوه می دهد، نه ادعای روشن فکری دارد و نه در مسیر روشن گری قدم برداشته.

با خانه سبز آشنا شد و بعد معلوم شد اگر رسام و بیرنگ بالای کار نبودند، جوانش می شد آن که در پشت دیوار شب ، سوغات فرنگ و زن بدلی دست به بازی می زند ـ دست و پا می زند به بازیگری.

واقع بین باشیم: فرق است بین یک بازیگر و رامبد جوان به عنوان بازی کننده.

جوان در بازیگری جدی نیست.

بازیگری را به بازی گرفته.

نقش آفرینی اش را پشت هیجان و شورِ افراطی اش پنهان کرده و اینی که هست را به شمایل خود بدل ساخته امّا اینی که هست نامش بازیگری نیست، بی خیالی است از سرِ درک نکردن مقوله بازیگری.

شوخی است نه از سرِ پختگی.

دقت کنید که جوان هرجا معقول بوده، یک کارگردان بالای سرش داشته و هرجا خودِ واقعی و غیرجذابش نمایان شده، با فیلم بسازهایی بازاری پسند طرف بوده ایم ـ و کارنامه اش نشان �