دزفول ، شهر هزار زخم

این شهر را به نام آوان می شناسند، همان نقطه ای از پهناور زمین آدمیان که کشتی نوح پس از آرامش طوفان، برکرانه هایش فرود آمد.

قصر روناش ، قلعه ساسانیان ، دژپل و دزفیل نام های دیگر اوست و البته دزفول ماناترین آن.

روزگاری او را دارالمومنین هم خوانده اند.

هم از این جهت که علما و دانشمندان بزرگی را در دل خود پروراند و هم اینکه گنجینه ای از منابع علمی و دینی ایام را در سراسر گیتی پراکند.

او را به شهر آجر نیز می شناسند؛ چون هم نمونه ای ارزشمند و استثنایی از شهرسازی دوره اسلامی است و هم دایرهالمعارفی از معماری دینی.

دزفول در سرزمینی قرار دارد که حاوی هزاران سال تجربه ساختمان سازی با آجر است.

سرزمینی که وارث تمدن های آشور، سومر، ایلام، هخامنشیان و ساسانیان است.

نمونه بارز استفاده آجر در زیگورات ایلامی چغازنبیل است که قدیمی ترین بنای شناخته شده در ایران می باشد.

با این همه، عراقی ها او را بلد الصواریخ یا شهر موشک ها نام دادند.

شهری که در طول جنگ تحمیلی176 بار انواع موشک های12 متری، 9 متری و 3 متری فراگ 7 و اسکاد B، 2500 گلوله توپ های دور برد و 300 حمله هوایی را به جان خرید اما هرگز تن به اسارت نداد.

پایداری و استقامت در برابر اراده دشمن اگر چه برایش ماندنی شد و افتخارآفرین، اما برای آن، هزینه کمی هم نپرداخت:2600 شهید،19500 واحد مسکونی، تجاری، آموزشی