با «ام اس» تا «اورست»/ وقتی یک ایرانی، دومین فاتح «بام دنیا» با بیماری خاص می شود

در 100متری قله اورست مدام با خودم تکرار می¬کردم:«من صعود هیچ قله ای رو به کسی بدهکار نیستم.

» با اینکه می دانستم شاید تا آخر عمرم دیگر این شانس نصیبم نشود، - گروه جامعه خبرگزاری فارس- مریم شریفی؛ به حساب روز و ماه و سال، امروز سه سال و 9 روز از لحظه ای که بر بام دنیا ایستاد، می گذرد؛ درست همین امروز که انگار در تقویم ثبت شده تا هر سال به او یادآوری کند چیزی در وجودش، او را از همه انسان های اطرافش خاص کرده.

قهرمان داستان ما اما از یک جایی به بعد تصمیم گرفت خاص بودن را نه در محدودیت جسمانی و آسیب پذیر بودن سلامتی، بلکه آن طور که خودش دوست دارد، معنا کند.

پاشنه های همتش را که ورکشید، جاده و کوهستان و تو بخوان تمام دنیا در مقابلش سر تعظیم فرود آورد و این تازه برای او شروع ماجرا بود؛ ماجرایی که 25 سال بعد در باشکوه ترین شکل ممکن، در بلندترین قله جهان به نقطه اوجش رسید.

امروز، روز جهانی ام اس ، شاید مغتنم ترین فرصت برای بازخوانی داستان زندگی مهرداد شهلایی و خاطره فراموش نشدنی صعودش به قله اورست باشد؛ هموطن بلندهمتی که از ابتلا به ام اس برای خودش نردبانی ساخت برای رسیدن به آرزوهای بلندبالا و روی پله های این نردبان، این جمله هر لحظه ورد زبانش بود: ام اس هرگز مرا متوقف نخواهد کرد .