مهاجری از قبیله جهاد

محتشمی پور 75 سال از خدا عمر گرفت.

لحظه ای از خدمت دست نکشید و در این سالها خستگی را خسته کرد.

کسی او را نومید و مایوس از طلب حق ندید.

12 سال آخر عمرش را به نجف پناه برد و دفتر امام را در نجف بخوبی اداره نمود.

- همواره راه امام سرمشق وی در زندگی پربارش بود.

چه درنجف چه در مهاجرت به پاریس و چه دردوران امام و پس از آن همواره از امام دم زد.

پایگاه خبری جماران: خبردردناکی دیروز دهن به دهن گشت.

محتشمی تسلیم ناپذیر در برابر ستم و جور تسلیم کرونا شد.

خبردرگذشت این یار مخلص و صحابی صادق امام کام تلخ این روزهای ما را خیلی تلختر کرد.

هرچند بعضیها می گویند خوشا بحالش که نماند تا فرجام این روزهای تلختر از زهر را شاهد نبود و نباشد.

اساسا به همین دلیل در سال 88 به نجف به تبعیدی خودساخته رفت تا شاهد برخی رویکردهایی که نمی پسندید نباشد.

هر بار به عراق می رفتم و به نجف مشرف می شدم هر وعده نماز او را در حرم امیرالمومنین می دیدم.

مسیر همیشگی او همان مسیری بود که امام 14 سال در محله حویش از منزل تا حرم طی می کرد.

پس از زیارتی مختصر آرام و با تانی به صحن وارد می شد و در صفوف نمازگزاران جا می گرفت.

چه توفیقی داشت اینهمه سال هر سه وعده نماز را در حرم باشد.