یک نوحه با لطف امام حسین، گُل می کند/ بعضی انتقادها بوی حسادت می دهد

عمده نسل جدید مداحان قطعاً نمی توانند مانند حاج ذبیح الله ترابی، قطعه ای را روی دستگاه بخوانند، اما قطعاً آن نسل هم حتی برای 10 دقیقه نمی تواند یک نوحه پاپ کلاسیکی که حسین طاهری در جلسه می خواند، -   نوحه یک عالمه گریه به روضه بدهکارم با نوای سیدمهدی حسینی در محرم 99 ادبیات نوحه محاوره ای شده است فرضا در مورد اربعین این انتقاد است که از باب معرفتی به بیان صرف احساسی رسیدیم که اصلاً محتوا و معرفتی به مخاطب ارائه نمی دهد.

ادبیات و زبانِ نوشتن به زبان محاوره تغییر کرده است.

زبان محاوره هم زبان خودمانی است.

در ادبیات و زبان خودمانی و محاوره ای، آدم اگر حواسش نباشد، در مکالمه و مخاطب قرار دادن معصومین و صحبت کردن با معصومین، اشتباهاتی ممکن است سر بزند.

اما اگر از سیدجواد پریی اشتباهی سر زد، این اشتباه فاجعه بشری نیست.

چه کسی اشتباه نکرده است؟ اگر سیدجواد پریی یا هر نوحه سرایی، به اهل بیت توهین کرد به دهان او بکوبند! اگر کاری کرد که موجب وهن بود، برخورد شود، ولی اگر اشتباه تکنیکی است، او را تیرباران نکنیم.

بعد از 1400 سال، 40 سال است که این مزرعه در حوزه شعر اهل بیت و نوحه، خوب محصول می دهد و مدام رویش دارد.

نباید این را زد.

این ها تازه جوانه زده اند و هنوز نهال اند.