روشنفکری که عاشق عدالتخواهی بود

29 خرداد سال 1356 شمسی، مردی درگذشت که رویایی بزرگ برای ایران داشت؛ این که اسلام و ارزش های دینی بر جامعه حکومت کند.

«علی شریعتی» زبانی سرخ داشت و در ظلماتِ حکومتِ طاغوت، - همین دیروزگروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: علی شریعتی مزینانی جامعه شناس بود؛ در روستای کوچک مزینان در استان خراسان به دنیا آمد و بعدها وسعت جغرافیای جهان را و تاریخ جهان را شناخت و محقق و اسلام شناس و ادیب و شاعر و متفکر شد و مبارز بود علیه طاغوت.

چگونه مبارزه می کرد؟ با زبان و با قلم؛ نویسنده و سخنران هم بود.

ایرانی ها او را به سخنرانی هایش می شناسند و جاذبه کلام و بیانش و این که عاشق علی (ع) بود و عاشق حسین (ع) بود و حیران فاطمه (س) بود و شیفته زینب (س) بود و عاشق هر کسی بود که فریاد حق و عدالت خواهی بلند کرد در تاریخ و عاشق آزادی و بیداری و برابری بود.

مثل هر روشنفکر دیگری طرفداران و مخالفانی داشت و هنوز هم دارد.

بسیار هم پیش آمد و پیش می آید که برخی افراد به برخی سخنان و نظرهای او اشکال می گیرند و جالب همین جاست که بحث درباره شریعتی هنوز ادامه دارد؛ انگار ناشناخته مانده هنوز.

روشنفکری بود اخلاق گرا و معناگرا که می گفت: تمامی تاریخ به سه شاهراه اصلی می پیوندد: آزادی، عدالت و عرفان! وظیفه روشنفکر را هم چنین تعریف می کرد: کار اصلی هر روشنفکری در این جهان و در �