ملت بی رؤیا، آینده ندارد!

با همه کاستی ها نومید نباید بود چرا که ناامیدی، نابودی است.

هم باید امید داشت و هم رؤیا.

ملتی که رؤیا ندارد، آینده ای هم ندارد.

باید از داشته ها گفت و بذر امید کاشت برای فردا.

- .

عصر ایران؛ امید جهانشاهی- آینده همواره چون رازی هول انگیز، دغدغه انسان بوده است؛ فردا چه خواهد شد؟ زندگی ام چگونه خواهد بود؟ سارتر، کامو و بسیاری از دیگر متفکران بر این مهم تأکید کرده اند که هر انسانی سازنده آینده خودش و ناخدای سرنوشت خویش است.

این مهم اما در مورد کشورها صدبار صادق تر است.

هر ملتی سازنده فردای خودش است.

آینده چیزی نیست که راه می رسد بلکه آینده چیزی است که با اقدامات امروزمان می سازیم.

فردا محتوم نیست؛ محصول امروز ماست.

هدف اصلی آینده پژوهی، کشف فعالانه احتمالات پیش روست تا بتوانیم پیش دستانه و آگاهانه برای تحقق آینده مطلوب، از امروز درست تصمیم بگیریم.

و هر کشوری با این امر مواجه است که در افق زمانی 10 و یا 20 سال آینده چه جایگاهی دارد و از جایی که هست به کجا باید برسد.

چهار مؤلفه آینده هر کشور را می سازند: 1ـ اقدامات و فعالیت ها: درخت آینده ریشه در امروز دارد.

از اقدامات امروز آب می خورد.

اقدامات مبتنی بر سیاست ها و جهت گیری های اقتصادی و .