تلخ و شیرین 2 طنزپرداز دهه هفتادی؛ از عدم حمایت دستگاه های فرهنگی تا حاشیه سازترین کار هنری «کاریزبند»

خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی؛ در فرهنگ و سنت ما ایرانی ها برای گریه تبلیغ بیشتری می شود.

برای نمونه؛ اگر کسی آماده گریه باشد اطرافیان به جای دور کردن ذهن او از مسئله آزار دهنده ای که سبب رنجش او شده بیشتر روی گریاندن او سرمایه گذاری می کنند و به گفتن این جمله که گریه کن تا سبک شوی! اشک های او را جاری می کنند! این در حالی است که به جای آماده کردن فضا برای گریاندن فرد می توان ذهن او را از منفی گرایی دور کرد و به جای گریاندن، او را خنداند تا هم فضا از انرژی منفی تخلیه شود و هم آن شخص به جای دامن زدن به غم ها واندوه هایش از پررنگ کردن آن ها بپرهیزد.

مدت هاست از زبان طنزپردازان ایرانی، چه آن ها که در حوزه ادبیات طنز فعالیت دارند و چه آن ها که نمایش های طنز را به صحنه می برند و نیز آن هایی که سریال ها و برنامه های طنز تلویزیونی می سازند، این جمله زیاد شنیده می شود که این روزها دیگر خنداندن مردم دشوار شده است! لبخند از چهره مردمان رخت بربسته و جای خود را به ابروهای گره کرده ای داده که حتی آفتاب ظهر تابستان هم نمی تواند چنین گرهی ایجاد کند.

وقتی کسی به شما لبخند بزند هزار جور فکر به سراغتان می آید و شاید آخرینش این باشد که می خواهد روز خیلی ها را با لبخندش بسازد و آن را سرایت دهد به شما و چند نفر دیگر.