چرا هیچ وقت به اندازه کافی وقت نداریم؟

رصد روزانه باعث نوعی پیشرفت پیوسته می شود: «پیله را می شکنید و هر روز کارهای مفیدی انجام می دهید که قطره قطره جمع می گردند و دریا می شوند» - رصد روزانه باعث نوعی پیشرفت پیوسته می شود: پیله را می شکنید و هر روز کارهای مفیدی انجام می دهید که قطره قطره جمع می گردند و دریا می شوند جو پینسکر، آتلانتیک — این روزها شاید شلوغ ترین روزهایی باشد که آدم ها در تاریخ تجربه می کنند.

همزمان باید اضافه کاری کنیم، درس و دانشگاهمان را پیش ببریم و به تربیت فرزندمان برسیم و برای همسر خود وقت بگذاریم.

قبل ترها، این همه نقش یکجا بر دوش آدم ها گذاشته نمی شد، یا اینکه انتظار نمی رفت همزمان در همه آن نقش ها نمره بیست بگیریم.

این پرمشغلگی باعث شده اغلبمان، آخر روزها، با دلهره دَه ها کارِ نکرده و عقب افتاده سر روی بالشت بگذاریم.

کارها را فهرست می کنیم و هیچ وقت موفق نمی شویم تعداد آن ها را صفر کنیم.

انگار همیشه باید یکسری مأموریت انجام نشده گوشه ذهنمان باقی بمانند.

یکی از گلایه های ثابت قرن بیست ویکم این است که زندگی امروز نسبت به گذشته پرمشغله تر است، اما این موضوع در زندگی بعضی افراد حقیقی تر می نماید.

به گفته لیانا سِیِر، مدیر آزمایشگاه بهره وری زمان در دانشگاه مریلند، بسیاری از آمریکایی هایی که شاغل، متأهل، بچه دار یا فارغ التحصیل دانشگاه اند ن