مسأله آینده ایران؛ امری فراموش شده/ آینده، آمدنی نیست، ساختنی است

شاخص اقتصادی درآمد سرانه دیگر معیار جامعی برای توسعه همه جانبه کشورها نیست.

از دهه 90 میلادی سازمان ملل متحد براساس اجماع خبرگانی و تجربه بشری شاخص توسعه انسانی را مطرح کرده است.

- عصر ایران؛ امید جهانشاهی- آینده همیشه دغدغه بشر بوده است.

از این رو، اندیشه کردن به آینده همواره حس و حالی هم هوس ناک و هم هول ناک داشته است.

بی جهت نیست که دوراندیشی را از دیرباز یکی از چهار فضیلت اصلی دانسته اند در کنار شجاعت، میانه روی و عدالت و باز از این میان دوراندیشی است که سه فضیلت دیگر را هدایت می کند.

رواقیون دوراندیشی را یک علم می دانستند؛ علمی که می گفت شرط عقل است فلان اقدامی را انجام دهیم یا ندهیم .

ارسطو دوراندیشی را یک فضیلت عقلانی می دانست؛ چیزی که به انسان کمک می کند چه کند و چه مسیری در پیش گیرد.

با وجود همه اهمیتی که آینده دارد و این همه ستایشی که در فضیلت دوراندیشی رفته است؛ یکی از فراموش شده ترین امور در جامعه ما مسأله آینده ایران است و پرسش از اینکه آنچه امروز می کنیم جامعه ایرانی را به چه فردایی می رساند.

جهان فردا چگونه جهانی است، چه ویژگی ها و شرایطی دارد و ایران چه وضعیتی در آن خواهد داشت.

خلاف باور رایج که آینده آمدنی است؛ باید گفت آینده ساختنی است.