آنچه پدر علم کویر ایران می گفت و کسی گوش نکرد

آنچه شخصیت پدر علم کویر کشورمان را در این کارنامه متمایز می کند، عشق بی پایان به طبیعت و بستر حیات و نگاه او برای پایداری اکوسیستم کشورمان بوده است.

- پایگاه خبری جماران؛ عبدالحسین طوطیایی، پژوهشگر کشاورزی، در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: دکتر پرویز کردوانی سرانجام با چشمانی تر از خشکی سرزمینش و در عاشورایی هم صدا با محیط زیستی تشنه، دیده از جهان فرو بست تا از این پس فریاد های هشدار آب را گل نکنیم او در هم نوایی با سهراب، تنها در آسمان ها سروده شود.

کردوانی زاده خطه عاشق پرور کویر گرمسار بود.

کویری که زنده یاد شریعتی این گونه توصیفش می کند: … این هیچستان پراسراری که در آن، دنیا و آخرت، روی در روی هم اند.

دوزخ زمینش و بهشت، آسمانش و مردمی در برزخ این دو، پوست بر اندام خشکیده، بریان، پیشانی هماره پرچین؛ لب ها همیشه چنان که گویی مرد می گرید یا دلش از حسرتی تلخ یا از منظره ای دلخراش می سوزد… .

زنده یاد دکتر کردوانی روزگار تا نوجوانی اش را در آغوش چنین کویری سپری کرد و در لوح ضمیرش ارزش آب را در جرعه جرعه هایی که از عطش هایش فرومی کاست، آموخت.

با تمثیل از تعابیر زیبای سهراب سپهری گرچه از ده بالا دست بود؛ اما سر رود و گل نکردن را می فهمید و برای آن کفتری هم که در پایین دست از جویبار شهد حیات می نوشید دغدغه داشت و پیمان بر آن ب