کسی فریادهای محمدرضا حکیمی را نشنید

محمدرضا تقی دخت با بیان این که کسی فریادهای محمدرضا حکیمی را نشنید در توصیف این اندیشمند دینی می گوید که او نه سودای مقام داشت و نه طلب عنوان.

- محمدرضا تقی دخت با بیان این که کسی فریادهای محمدرضا حکیمی را نشنید در توصیف این اندیشمند دینی می گوید که او نه سودای مقام داشت و نه طلب عنوان.

او معتقد است از حکیمی میراثی باقی است مکتوب و واقعی، که هر کس از مخالف و موافق را به یک اقرار مشترک واخواهد داشت: این که او چنان بود که می نمود .

این شاعر و پژوهشگر در یادداشتی با عنوان سیه مستی در میان هوشیارانِ جهان که آن را در پی درگذشت محمدرضا حکیمی، نویسنده و اندیشمند دینی نوشته و در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: استاد محمدرضا حکیمی، چشم بر جهان لبریز از ظلم و بی عدالتی فرو بست و فریاد مستمر عدالت خواهی اش، پس از عمری خروشِ خودخواه و عزلت ناگزیر، خاموش شد.

برای بسیاری از ما که عنوان های علامه و استاد را مانند خرمای خیراتی به همه تعارف می کنیم و بی سبب در همه جا و برای همه کس به کار می بریم، علامه خواندن استاد حکیمی، بیشتر تعارفی است معمول.

استاد حکیمی مجتهدی بود قوی مایه در علم، زبان دان، لغت شناس، نویسنده، محقق، کتاب شناس و مهم تر از همه عدالت جو .