پایی که در خرمشهر جا ماند

من اولین نفری بودم که در ایران با عصا ورزش می کردم.

در دوران سربازی، 10 سال خدمت بودم که پای من را در بیمارستان کاشانی اصفهان قطع کردند و من به تهران برگشتم.

- بعد از حدود 8 ماه و پس از خوب شدن جراحت های پایم مجدد به جبهه بازگشتم.

در جبهه در ابتدا مسئول تبلیغات گردان لشگر 27 محمد رسول الله (ص) و سپس گردان مقداد شدم.

آن زمان به عنوان نیروی بسیجی رفته بودم.

در آن جا مسابقات فوتبال برگزار و خودم هم بازی می کردم و همرزمانم شاهد این موضوع بودند که من با عصا بازی می کنم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا،ولی الله پوراحمدی جانباز هشت سال دفاع مقدس، مربی فوتبال و قاری بین المللی قرآن می گوید: پس از آغاز جنگ تحمیلی و اعزام به جبهه ها در چند عملیات شرکت کردم اما سال 61 در مرحله دوم عملیات بیت المقدس در جاده اهواز- خرمشهر در محاصره دشمن قرار گرفتیم که پس از طی کردن کیلومترها راه و عقب نشینی ناگهان احساس کردم یک چیزی به پایم اصابت کرد و در همان جا بود که یکی از پاهایم را از دست دادم.

بعد از بهبودی، مجدد به جبهه بازگشتم و تا آخرین عملیات یعنی عملیات مرصاد در آن جا بودم.

به فوتبال علاقه بسیاری داشتم و فوتبالیست بسیار خوبی بودم و در دسته یک تهران بازی می کردم.

بعد از برگشت از جبهه مدرک مربیگری فوتبال گرفتم که ثمره آن شاگردانی همچون محمد نوازی، ابراهیم شکوری و میثم منی