چرا مراسم حسینیه داوود العاشور بصره، فقط یک عزاداری معمولی نبود؟

سه مداح سرشناس ایرانی شب های 23 تا 25 محرم را در حسینیه ای در شهر بصره عراق به روضه خوانی و مدیحه سرایی پرداختند، این مراسم بازتاب های گسترده و متفاوتی در فضای رسانه ای دنیا داشت.

- خبرگزاری مهر ؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: شاید بتوان گفت برپایی روضه سیدالشهدا (علیه السلام) پرچم تشیع است.

مهم ترین شاخصه ای که شیعه در دنیا با آن شناخته می شود.

عده ای به استناد ندبه ای که حضرت زینب (سلام الله علیها) عصر عاشورا سر دادند، بر این باورند که اولین روضه خوان حسین (علیه السلام) خواهر اوست و هم اوست که بنای روضه خوانی را نهاده است، همان جا که به تعبیر محتشم کاشانی گفت: این کشته فتاده به هامون حسین توست.

عده ای دیگر اما می گویند اگر بخواهیم دقیق تر نگاه کنیم این شکل از عزاداری و روضه خوانی را ائمه بعدی که کم تر در دوران خفقان حکومت بودند بنا گذاشتند و استنادشان هم مجالس روضه ای است که امام صادق (علیه السلام) برگزار می کردند.

سال ها گذشت و طی صدها سال، شیعیان در نقاط مختلف دنیا شکلی از فرهنگ عزاداری بومی خودشان را هم با عزای سیدالشهدا تلفیق کردند و عزاداری ماه محرم و صفر در هر منطقه سر و شکلی از فرهنگ بومی آن منطقه گرفت.

در تمام این سال ها این مراسم ها صرفاً جنبه مذهبی و عزاداری داشتند و شاید در مقیاس های بسیار کوچک، راه حل هایی برای معضلات کوچک