جنگ تحمیلی، جنگ کرونایی، رسالت مسئولان و ما سربازان میدان

آخرین وصیتی که پدرم حسین بن علی در کربلا به من کرد این بود؛ إِیاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یجِدُ عَلَیکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّه؛ فرمود: ظلم همه جا حرام است اما آن ظلمی که مظلوم هیچ پناهی جز خدا ندارد، از او بترسید! این ایام که قریب به 500-600 نفر از هموطنان عزیزمان روزانه به دلیل ابتلا به کرونا جان می سپارند که در این میان پر کشیدن مدافعان سلامت دردی دو چندان را بر دلها میگذارد، یاد دوران جنگ تحمیلی و آمار شهدا و جانبازان عملیات های مختلف ، بمب باران روزنامه شهرها و روستا ، جان پناه گرفتن و سنگر ساختن ها در منازل و تشیع شهدا دوباره زنده می شود با این تفاوت که جنگ کرونایی شبیه جنگ جهانی همه کشورها را درگیر خود نموده است.

اغراق آمیز نخواهد بود اگر فرماندهان و سربازان خط اول جبهه مقابله با کرونا را کارکنان حوزه بهداشت و درمان(مدافعان سلامت) در تمامی بخش های محیطی و ستادی بدانیم که خالصانه، دلسوزانه،متعهدانه مشغول خدمت رسانی به مجروحین بمب باران روزانه کرونا می باشند که البته این روزها در کنار مداوای مجروحین ، به حفاظت همشهریان خود در برابر این مهاجم بی رحم با اندک سلاح هایی(واکسن) که آنهم بصورت قطره چکانی در اختیارشان قرار می گیرد، می باشند.