مروری بر زندگی شهید آیت الله مدنی در سالروز ترورش

عده ای می خواستند به جبهه بروند.

بچه ها که رفتند؛ دیدیم حاج آقا آمدند خانه و سخت ناراحت هستند.

اشک در چشمانش حلقه زده است.

گفتیم «حاج آقا چرا ناراحتید؟»، - عده ای می خواستند به جبهه بروند.

بچه ها که رفتند؛ دیدیم حاج آقا آمدند خانه و سخت ناراحت هستند.

اشک در چشمانش حلقه زده است.

گفتیم حاج آقا چرا ناراحتید؟ ، گفتند تلفن بزنید به دفتر امام و اجازه بگیرید که من هم با این بچه ها به جبهه بروم.

پرسیدیم چرا حاج آقا؟ گفتند آخر من نمی توان ببینم؛ این بچه ها می روند جبهه، آنجا می جنگند و من نروم بجنگم.

خوب من پیر شده ام.

اگر من گذشت این بچه ها را نداشته باشم، وای بر حال من.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، شهید محراب، آیت الله سید اسدالله مدنی، علاوه بر خطاب قرار دادن مردم و آگاهی بخشی از ثمرات شهادت و روحیه شهادت طلبی، خود نیز واجد روحیه ای بی بدیل در این زمینه بود.

نه تنها رفتار عملی و اعتقاد قلبی ایشان نشان دهنده عشق وافر به شهادت بود، بلکه زبان و گفتار وی نیز به این مسئله اعتراف داشت.

مطالعه و بررسی خاطرات نقل شده از زبان دوستان و شاگردان ایشان، نشان می دهد؛ شهید بزرگوار همواره در قلب خود، آرزوی شهادت را به همراه داشته است.

نقل است که روزی وی در یکی از جلسات درس چنین می گوید که من در دو موضوع به خود شک کردم.