حسن زاده آملی؛ چرا علامه؟/ متنوع تر از فقیهان با ادبیات و ریاضیات و فلسفه

لقب غیر رسمی «علامه» به فقهایی اطلاق می شده که پس از اجتهاد و کسب مدارج بالای فقهی به جای ادامه آن تا مرجعیت، بیشتر سراغ فلسفه و حکمت رفتند و مرجع نشدند اما جایگاه درخور یافتند.

- لقب غیر رسمی علامه به فقهایی اطلاق می شده که پس از اجتهاد و کسب مدارج بالای فقهی به جای ادامه آن تا مرجعیت، بیشتر سراغ فلسفه و حکمت رفتند و مرجع نشدند اما جایگاه درخور یافتند.

شاخص ترین چهره ها از این دست بی گمان علامه طباطبایی و در مرتبه بعد حسن حسن زاده آملی بودند که دیروز در 93 سالگی درگذشت.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- شمار روحانیونی که به آنان علامه گفته می شد یا هنوز می شود فراوان نیست و در روزگار ما البته این لقب، کمتر به کار می رود چون دایره علوم و معارف به قدری فراوان شده که جامعیت در همه علوم از عهده یک تن و در عمر کوتاه برنمی آید.

نه تنها در دانشگاه ها چنین عنوانی به صورت رسمی وجود ندارد که در حوزه های علمیه هم چنین مرتبه ای وجود ندارد تا چون اجتهاد و مرجعیت گفته شود اما معدود کسانی از جانب دیگران، چنین توصیف می شوند و این امر، دو سبب دارد: نخست این که اصل در حوزه های علمیه با فقه و فقاهت و جهد برای اجتهاد است و بیشتر فقیه و مجتهد پرورش می دهند تا فیلسوف و ادیب و حتی برخی از بزرگان حوزه با فلسفه زاویه داشته اند.