مرگ امیل زولا

«زولا در اوج شهرت و در انتهای زندگی ادبی خودش بود که در دفاع از افسری بی گناه به نام آلفرد دریفوس با حکومت کشورش درافتاد و «من متهم می کنم» را نوشت.

- زولا در اوج شهرت و در انتهای زندگی ادبی خودش بود که در دفاع از افسری بی گناه به نام آلفرد دریفوس با حکومت کشورش درافتاد و من متهم می کنم را نوشت.

دادگاهی و به حبس و جریمه محکوم شد.

از کشورش گریخت و یک سال بعد دوباره به پاریس برگشت.

او سال 1902 در چنین روزی در خانه اش از دنیا رفت.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: در رمان پول از زبان شخصیت اصلی می گوید می دانید که بدون خردکردن قلم پای چند رهگذر نمی شود دنیا را تکان داد.

شاید خودش چنین باوری نداشت اما می دانست و دیده بود که بسیاری معتقدند: در تاریخ و تکامل جهانی هر گام به پیش از راه خون و کثافت می گذرد و کسانی که جنم زدن به دل لجن را ندارند تغییری هم در زمانه خودشان ایجاد نمی کنند.

در جایی از همین رمان، تضادی را روایت می کند و بعد پرسش مهمی را پیش می کشد.

تضاد میان برادر بزرگ تر که در رفاه و ثروت زندگی می کرد و به ظاهر مردی نجیب و شهروندی محترم بود و برادر کوچک تر که پرورش یافته نکبت و نداری بود و با هیچ قانون و محبتی رام نمی شد.

می پرسد: آیا ممکن بود زندگی که به آن بچه مولود تصادف در آنجا، در اعماق (یتیم خانه) سیته دو ناپل چهره سخت و عبوس خود