رهایی مولانا از منیت پس از دیدار با شمس

یک پژوهشگر ادبیات با اشاره به ژرفای آثار مولوی و اهمیت توجه به این تمثیل ها در زندگی امروز گفت: دیدار مولانا با شمس منیت را در شخصیت مولوی از بین برد و او را به عاشقی دلباخته مبدل ساخت.

- امیر الهامی در گفت وگو با ایسنا در خصوص شخصیت جلال الدین محمد بلخی و همچنین آثار و جایگاه وی در ادبیات اظهار کرد: مولانا و آثار وی از چند منظر برای ما حائز اهمیت است؛ نخست این که او مسیر تمثیل و تمثیل گرایی در زبان ادبیات عرفانی را به نوعی به کمال رسانده و در آثار خود با زبانی روان و با استفاده از این تمثیل ها، علوم و باورهای عرفانی را به شکلی قابل درک بیان می کند.

وی ادامه داد: مولوی در آثار خود 2 شخصیت را به یادگار گذاشته است؛ زمانی که به غزلیات شمس او و یا دیوان کبیر او رجوع می کنیم، عاشقی دلباخته و مردی سوته دل را مشاهده می کنیم که در جذبه عشق کلامی شورانگیز دارد.

دیدار او با شمس تبریزی این بعد از شخصیت مولانا را غنا بخشیده و لذا پس از دیدار با شمس غزلیاتی شورانگیز سروده است.

در کنار این شخصیت دلباخته مولانا دارای شخصیتی معلم محور و بسیار آکادمیکی است که در کتاب حسام نامه و یا مثنوی معنوی به چشم می خورد.

این پژوهشگر ادبیات بیان کرد: دیدار مولانا با عطار در زمان کودکی مولانا اتفاق می افتد.