نقش ترکیه در تنش آفرینی های اخیر باکو در قفقاز جنوبی

هرچند قوم گرایی و اخوانیسم دو بال جهان بینی اردوغان است اما عمل گرایی خاص او که از آن به عنوان برند و امضای شخصی وی یاد می کنند، سبب شده تا این دو اندیشه به فراخور هر موقعیت به گونه ای ویژه به اجرا در آید.

- گروه بین الملل خبرگزاری فارس، امیرحسین رجبی معمار؛ چند هفته ای است که رژیم مستقر در باکو دور نوینی از تنش آفرینی در منطقه –بخش جداافتاده از سرزمین اصلی جمهوری باکو- و در نهایت دگرگونی ژئوپلیتیک منطقه است.

هرچند در نگاه نخست این رخدادها در پیوند با اختلاف های سرزمینی باکو و ایروان به نظر می رسد اما روشن است که علی اف بدون برخورداری از پشتیبانی رسمی آنکارا و کمک های پیدا و پنهان تل آویو توانایی جنگ افروزی علیه ایروان و به طریق اولی جسارت به ساحت منافع و امنیت مرزهای ایران را نداشت.

در یادداشت پیش رو تلاش خواهیم کرد بخشی از دلایل و چگونگی نقش آفرینی ترکیه را در بحران اخیر قره باغ واکاوی کنیم.

نوعثمانی گرایی و سودای الحاق گری زمامداری حزب عدالت و توسعه در ترکیه در آغاز قرن جاری میلادی برای رفتارشناسی ترکیه در بحران اخیر قره باغ می آید رویه قوم گرایانه ای است که از پیوند نوعثمانی گرایی و اخوانیسم و سیاست پراگماتیستی اردوغان برای دستیابی به نفوذ راهبردی و دگرگونی ژئوپلیتیک مرزهای ایران در شمال غرب و همچنین شمال شرق کشور �