روزی که علامه حسن زاده اجازه نداد کسی دستش را ببوسد

در پایان دیدار علامه حسن زاده آملی، در آستانه درب ایستاد تا مهمانانش را بدرقه کند.

یکی از حاضران و ارادتمندان خواست دست ایشان را ببوسد، علامه اجازه نداد.

- خبرگزاری فارس ـ گروه اندیشه: دو دهه پیش (1382) به اتفاق جمعی معدود و با هماهنگی قبلی، قرار بود نیم ساعتی به خدمت علامه حسن زاده آملی برسیم.

یکی از دوستان 19 سال بعد و همزمان با رحلت علامه در هفته های گذشته، خاطره ای از آن دیدار را نقل کرد که مرور آن برای خواننده گرامی خالی از لطف نیست؛ چرا که در انتهای این دیدار آنچه روی داده بی مناسبت با بیستم مهرماه و گرامیداشت روز حافظ و درک اشعار او نیست.

تعریف می کرد: هر دقیقه از آنچه روی داد در فرصت محدود، اگر به قلم درآید چراغ راهمان است.

می گفت: در پایان دیدار علامه حسن زاده آملی، در آستانه درب ایستاد تا مهمانانش را بدرقه کند.

یکی از حاضران و ارادتمندان خواست دست ایشان را ببوسد، علامه اجازه نداد و با عتابی فرمود: مگر نخوانده ای این شعر حافظ را که گفت:  مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن با این عتاب او عقب نشینی و از علامه عذرخواهی کرد؛ تو گویی از کرده خود پیشمان شد.

هم او تعریف می کرد من که شاهد این صحنه و گفت وگو بودم، مضمونی از شعر مولانا به ذهنم خطور کرد و هنگام مصافحه و خداحافظی خدمت علامه عرض کردم که، حضرت آق�