گمشده ای به نام شادی

آیا کنترل جامعه ای با شهروندان نابرخوردار از امید و شادی، با دورنمایی ناروشن، اعتماد به نفس بسیار ضعیف شهروندان، برای نهاد قدرت با راحتی بیش تری امکان پذیر نخواهد بود؟ - عصر ایران؛ دکتر محمدرضا نظری نژاد*- چندی پیش یکی از مراجع محترم تقلید با سنی بیش از 90سال، در مصاحبه ای ، نشاط خود را هم عرض جوانان 40ساله دانسته بود.

این بخش از سخن ایشان بیش از هر موضوعی جلب توجه نمود و بازتاب خبری یافت.

دور از ذهن نیست که نام برده مانند دیگر واعظان و ناصحان، تغییر سبک زندگی را برای در امان ماندن از تنش، ضروری و زندگی خود را نمونه ای از آن می داند.

همچنین می توان حدس زد که این عالم دینی مانند بسیارانی، فرد و نگرش فردی را اساس نشاط دانسته و تغییر شیوه زندگی را نیز تابع اراده ای در وجود فرد انسانی می داند.

این نگرش متضمن این دریافت نیز هست که به رغم آسیب های فراوان اجتماعی، فقر، بیماری، نداری و تبعیض، برکنار از همه آن ها می توان در گوشه ای از جهان هستی از شادی و نشاط برخوردار بود.

در برابر این نگاه، دیدگاه دیگر، شادی، نشاط، امید و احساس خوشبختی را تا حد زیادی وابسته به شادی و آرامش همگانی دانسته و بسیاری از آسیب های روانی را ناشی از مشکلات پیرامونی که نه بر فرد مخاطب بلکه بر همسایگان، همشهریان و هموطنان او سوار است می داند و بر آن است که نمی ت