از شاگردی در «خیاطی» تا طلای توکیو/ وقتی قهرمان پرسپولیسی روی سکو جنون می گیرد

قهرمان پارالمپیک توکیو می گوید زندگی اش از کار در خیاطی برادرش می چرخد و به نوعی اسپانسرش بوده است.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، توجه به نابینایان و کم بینایان آنقدر در جامعه کم است که هرچه از حقوق آنها گفته و نوشته شود، باز هم کم است.

همین باعث بسیاری از مسائل برای این قشر است و علاوه بر مشکلات جسمانی که خودشان دارند، این بی توجهی ها مشکلات را برای آنها دو برابر می کند.

حالا اگر نابینا و کم بینایی برای کشور افتخارآفرینی کند و مورد بی توجهی و بی مهری قرار بگیرد، دیگر شرایط بدتر می شود و انگیزه های آنها از بین خواهد رفت.

در پارالمپیک گذشته که در توکیو برگزار شد، نابینایان و کم بینایان کشورمان کاری کردند، کارستان.

سه مدال طلا و یک نقره آن هم توسط سه نفر کار کمی نبود، یعنی 100 درصد موفقیت.

دو سه ورزشکار روشندلی بودند که صاحب مدال طلا شدند و پرچم کشورمان را در توکیو به اهتزاز درآوردند.

پرچمی که برای به اهتزاز درآمدن آنها باید سال ها زحمت کشید و سختی تمرینات و مسابقات را پشت سرگذاشت و به جان خرید، اما آیا همین بالا رفتن پرچم در دنیا قیمت دارد؟ قطعا نمی توان برای آن قیمتی گذاشت، اما چرا توجه به این قشر پرافتخار آنقدر ضعیف است؟ وحید نوری، این قهرمان پر افتخار کشورمان که طلای جودو در پارالمپیک توکیو روی سینه اش به نمایش �