برای او که برخی صداهای ممنوعه را مجاز کرد

فعال رسانه ای و نویسنده برنامه های ادبیِ رادیو ـ یکی از طنزهای آهنگین خود درباره بزرگان رادیو را به فرهنگ جولایی اختصاص داده است.

- از مهبد قناعت پیشه، گوینده ی آینده دارِ رادیو پرسیدند که: تو همیشه با تهیه کننده های جَوون کار می کنی.

دوست داری با تهیه کننده های قدیمی مثل فرهنگ جولایی هم کار کنی؟ گفت: آرزومه، ولی نمیشه که! خوشبختانه با نوید و سَحَر جولایی کار می کنم که از پدرشون یه چیزایی ارث بردن و کارشون خوبه.

ولی هر وقت و هرجا که صحبت از تهیه کننده ی نمونه ی رادیو میشه، اسم باباشون می درخشه.

وقتی هم تاریخچه ی رادیو رو می خونم، می بینم همه جا برنامه های ایشون رو جزو برنامه های الگو معرفی کردن.

حسِ مهبدِ قناعت پیشه، واقعی و از روی صداقت است، برعکس بعضی ها که از روی خباثت، دلشان نمی آید از خوبها تعریف کنند.

خودِ جولایی، یکی از دلایلِ متفاوت بودنش با دیگر تهیه کننده ها را اینطور توصیف می کند: وقتی من برنامه ی صبحِ جمعه با شما را شروع کردم، زمانی بود که طنز ممنوع بود.

دست زدن ممنوع بود.

قهقهه ممنوع بود.

از سالِ 63 بود که اینها در رادیو آزاد شد.

خیلی از موسیقی هایی که من از رادیو پخش کردم، قبلش اجازه ی پخش نداشت.

مثلاً صدای محمدِ نوری رو که پخش کردم، فکر کردم از رادیو اخراجم می کنند.