نیاز امروز اقتصاد ایران؛ سیاست گذاری علمی نه سیاسی

به تازگی دولت و سیاستگذاران پس از ناامیدی از هدایت بازار با چند بخشنامه در اقدامی که قاعدتا تصور می کنند منافع اقشار آسیب پذیر جامعه را تامین می کند، طیف وسیعی از نهادها را برای کمک به طرح تثبیت قیمت ها به یاری طلبیده اند.

قابل درک است که دولت این رویکرد را در واکنش به فشار تورمی کم سابقه (یا حتی می توان گفت بی سابقه) این روزها اتخاذ کرده است تا در این شرایط از ضعیف ترین اقشار جامعه در برابر سونامی قیمت ها محافظت کند؛ اما متاسفانه برای سیاستگذاری داشتن نیت خوب به هیچ عنوان کافی نیست.

آنچه ناظر خبره می تواند از این رفتار سیاستگذار استنتاج کند، ناآگاهی نسبت به ماهیت قیمت و بازار است که البته متاسفانه درد تازه ای نیست.

بیش از پنج دهه است که سیاستگذاران اقتصاد ایران، بازار را به شبکه توزیع و قیمت را به یک تصمیم حسابداری در بنگاه فرومی کاهند و این اعوجاج در تصویری که سیاستگذار از ماهیت قیمت و بازار دارد، تبدیل به آفتی عظیم در اقتصاد ملی و یکی از عوامل اصلی بی ثمر و پرضرر بودن تصمیمات دولت ها برای اکوسیستم تولید و تجارت کشور شده است.

در نگاه نخست، قیمت در مقیاس خرد (در سطح بنگاه و برای کوتاه مدت) البته یک تصمیم حسابداری است؛ اما بازخوردی که در پی اعلام قیمت ها از سوی خریداران و رقبا به بنگاه می رسد موجب تغییر رفتار عرضه کنندگان ش�