آیدین آغداشلو در جستجوی علی گلستانه

آیدین آغداشلو، نقاش معاصر کشورمان به مناسبت چهلمین روز درگذشت علی گلستانه یادداشتی را منتشر کرد.

- با شمیم بهار و حمیرا صادقی و داریوش کیارس رفتیم.

ما دوستان قدیمی بودیم و علی با من از دبیرستان جم قلهک دوست بود که به 63سال می رسید و با شمیم به 60 سال و با حمیرا به 40سال.

در راه طالقان به کافه ای رفتیم با پنجره های بزرگ رو به منظره ی تپه ها و درخت های تبریزی بلند.

عین نقاشی های سزان، عین نقاشی های خود علی.

سمت راست تبریزی های کشیده قامت، درخت کاج انبوه تنومندی بود که من گفتم این خود علی است؛ اگر می دیدش با قلموی پهن و رنگ سبز سیاه می کشیدش.

می شد تک چهره خود نقاش.

که همه منظره های زیبایش تک چهره ی خودش بودند.

بعد که رسیدیم پرس وجو کردیم تا برسیم به قبرستان کولچ بالا؛ قبرستان کوچکی که آرام نبود و صدای مته ی برقی کارگری که داشت سنگ قبری را جا می انداخت همه جا را می خراشید.

تپه نوردی کردیم تا رسیدیم به قبر علی که فقط کپه ای گل برآمده بود، و ساکت نشستیم روی سنگ گورهای کنارش.

تا قوزک پا در گل طلایی رنگ طالقان فرو رفته بودیم.

(که همیشه علی می گفت اسم اصلی طالقان احتمالا طلاگون بوده).

من گفتم یعنی الان اینجاست؟ یکی گفت نه، اما همین دور و برها است: روی شاخه ها و بالای تپه ها.