به یاد بانوی مبارز و انقلابیِ خستگی ناپذیر

خرداد سال 1318 در محله امامزاده عبدالله همدان به دنیا آمد و نامش را مرضیه گذاشتند، دومین دختر خانواده بود.

پدرش کتاب فروشی اهل فضل و عرفان بود که مردم برای حل مشکلاتشان به سراغش می رفتند، - مادرش هم در میان زنان هم عصر خودش به واسطه سواد خواندن و نوشتن و سواد قرآنی برجسته بود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا،از همان کودکی سر نترسی داشت و کارهایی می کرد که انجام آن ها از دختران بعید بود.

به گفته خودش عقرب و مار و رتیل عروسک های دوران کودکی اش بوده و از بازی با آن ها لذت می برد.

در پانزده سالگی با رضایت پدرش به عقد حسن آقای دباغ درآمد و از همدان راهی تهران شد.

ازدواجی که سرآغاز تحولات زندگی او نیز بود.

شوهرش نسبت به سیاست بی تفاوت نبود و پای منبر وعاظ می نشست و گه گاه اعلامیه ها را در بازار جابه جا می کرد و همه اتفاقات را برای مرضیه تعریف می کرد و او را با مسائل سیاسی و آخرین اخبار روز آشنا می کرد.

با اصرار فراوان، بالاخره همسرش او را در پخش کردن اعلامیه ها همراه کرد.

اعلامیه ها را به حمام زنانه می برد و آن ها را توی کیف زن ها جا می داد یا وقت خرید، توی زنبیل خانم ها می گذاشت و اولین قدم های مبارزه مرضیه برداشته شد.

در خاطراتش می گوید: شبی با فکر و خیال و ناراحتی از ظلم هایی که به مردم روا می شد، به خواب رفتم.