کوتاهی درباره حیوانات ایرانی

جمال الدین اکرمی با تأکید بر این که درباره پرداختن به حیوانات ایرانی کوتاهی کرده ایم می گوید: ببر مازندران در میان ورزشکاران شهرت بیشتری دارد تا در میان قصه نویسان.

- این نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا درباره شخصیت های حیوانی و جایگاه آن ها در ادبیات داستانی کودک و نوجوان اظهار کرد: اگر بخواهیم نگاه ریشه ای تری به ماجرا داشته باشیم، می توانیم این طور تقسیم بندی کنیم که پنج تیپ شخصیتی در داستان ها و رمان های مان داریم؛ شخصیت های جانوری، شخصیت های انسانی، شخصیت های گیاهی، شخصیت های شییی و شخصیت های انتزاعی مانند دیو و پری.

این شخصیت های پنج گانه در داستان ها و قصه های مان آمده است.

اگر بخواهیم به تاریخچه اش اشاره کنیم شاید کهن ترین نمونه ای که داشته باشیم درخت خرما و بز یا افسانه درخت آسوریک باشد که به زبان پهلوی است و جزو قدیمی ترین افسانه هایی است که به یک شخصیت جانوری اشاره می کند.

جالب این جاست که شخصیت بز در خیلی از الگوهای هنری مانند دیوارنگاره ها و جام های سفالی و فلزی وجود دارد و بعدها به اِلمانی برای تمدن عیلام تبدیل می شود.

یا کلیله و دمنه یا پنجه تنتره که در قرن چهارم ترجمه می شود، شخصیت ها جانوری دارد یا در آثار جامی و نظامی و سعدی و مولانا نمونه های شخصیت جانوری را داریم.