تئوری بی آزمون «راسکولنیکوف»

اگر خواهر پیرزن را نکشته بود، از نظر دیگران باز هم جنایتکار بود ولی آیا از نظر خودش نیز همچنان جنایتکار محسوب می شد؟ اگر او فقط پیرزن را کشته بود، - آیا نمی توانست همچنان در تایید قتل او برای خودش استدلال کند و تا خرخره در باتلاق مکافات فرو نرود؟ عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در ستایش رمان جنایت و مکافات نویسندگان بسیاری، بسیار نوشته اند.

پس اجازه بدهید این یادداشت به جای اینکه صرف تحسین رمان عمیقا روان کاوانه و انسان شناسانه داستایوفسکی شود، مصروف پرداختن به مهم ترین ایراد رمان شود.

قتلی که رادیون رومانوویچ راسکولنیکوف مرتکب شد، اگرچه در خشم او از عادلانه نبودن کار دنیا ریشه داشت، ولی صرفا محصول خشم نبود.

قتل پیرزن نزول خوار، متکی به استدلال و از نظر راسکولنیکوف کاملاً موجه بود.

راسکولنیکوف روزهای روز در اتاق کوچکش به ضرورت این قتل سگالیده بود و در توجیه آن استدلالی محکم و متقن برای خودش فراهم کرده بود.

در واقع او در خلوت خودش به خیر و شر افکارش اندیشیده بود و سرانجام مثل یک تئوریسین خشونت، آدمکشی را برای خودش تئوریزه کرده بود.

بنابراین سر به نیست شدن پیرزن نزول خوار، عملی بی تئوری نبود.

راسکولنیکوف پیرزن را شپشی بی فایده در جامعه می دانست و معتقد بود کشتن او، خیر و برکت را به زندگی دیگران خواهد افزود و کمی از بی عدالتی