از کف تا سقف هنرهای تجسمی ایران را نشانه می رود!

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ یادداشت - محمد شمخانی ـ عکاس و منتقد هنری بهزاد شیشه گران در نمایشگاه اخیر خود به سراغ مضمونی رفته که کف تا سقف هنر تجسمی ایران را یک جا نشانه می رود.

بازتابِ این تجربه جدید نقاش را پیش از هر چیز می توان در عنوان مفهومی نمایشگاه او، یعنی نقش باف ها دید.

عنوانی که از سنتز یا هم نهادی دو کنشِ نقش اندازی بر بوم و نقش اندازی بر قالی حکایت دارد.

در این سری از آثار هنرمند، بیننده با بافته هایی داری بر بوم نقاشی یا نقاشی هایی مدرن بر داری عمودی و ذهنی روبروست، که تعاملِ بینامتنی صریح، اما در عین حال نامتعینی را به نمایش می گذارند.

در مجموعه اخیر، شیشه گران با همان پالت رنگ درخشان و تابناکی که از او می شناسیم و با همان دایره رنگ واژگانی همیشه، توسنِ سرکشِ خیال خود را در گستره وسیعی دوانده که آن را پایانی نیست.

گستره ای سراسر ذهنی، که از یک سو آزادیِ نقاشی مدرن در خرق و خلق ساختارهای جدید را بازتاب می دهد و از یک سو، تداعی گر ذهنی بافی های گلیم و گبه عشایری است، که اغلب بدون واگیره بافته می شود و مکنوناتِ ذهنی، دل مشغولی های روزمره یا تجربه های زیسته بافنده را بر آفتاب می اندازد.

آثار شیشه گران اینجا در عین حالی که سعی دارند انرژی خود را درون تار و پود پنهان و آشکارِ بوم مهار کنند، اما به دلیل برخوردار