در خدمت اندیشه های کارگردان/ بهای سنگینی که «تومان» نپرداخت

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ تومان فیلم موردعلاقه اغلب منتقدان سینمای ایران است.

همه مرعوب و محصور ریتم پر آب و تاب و پر تحرک فیلم شده اند، - در خدمت اندیشه های کارگردان/ بهای سنگینی که تومان نپرداخت تومان دنباله سینمای تارانتینو است.

الکن، پرمدعا، شلوغ کن، متظاهرانه، فاقد عمق و حس، و در یک کلام پوچ.

نه از انسان خبری هست، نه ماجرای چفت و بست داری وجود دارد.

همه چیز در خدمت منویات فیلمسازِ فیلمبازِ ماست.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ تومان فیلم موردعلاقه اغلب منتقدان سینمای ایران است.

همه مرعوب و محصور ریتم پر آب و تاب و پر تحرک فیلم شده اند، با آن ساختار بازیگوشانه و دیالوگ های شبه فلسفی اش.

دیالوگ ها را از زبان شخصیت هایی می شنویم که چه از نظر طبقاتی/ اجتماعی و چه تصویر فردی ای که فیلم از آن ها بدست می دهد، بی ربط و ناهمخوان است.

جملات فیلمساز را که به زور الصاق شده، از زبان شخصیت ها می شنویم.

تومان سومین فیلم مرتضی فرشباف است.

فیلمساز جوانی که در فیلم دوم خود بهمن، با ریتمی ملال آور و ساکن می کوشید تصویری از سرما و یأس درونی شخصیت زن فیلم بنمایاند.

تومان، اما در ظاهر نقطه مقابل بهمن است؛ و حال و هوای متفاوتی دارد، اما این دو فیلم در عمل به یک شیوه عمل می کنند.