ماجرای آخرین چاقویی که به کامبیز درمبخش اهداء شد

بیش از چهل روز گذشت، از نبود مردی که همیشه لبخند به لب داشت و با همان لبخند می گفت «من همیشه مشغول کار هستم».

مردی که در لحظه خلق می کرد و هر اثرش چقدر حرف برای گفتن داشت.

- بیش از چهل روز گذشت، از نبود مردی که همیشه لبخند به لب داشت و با همان لبخند می گفت من همیشه مشغول کار هستم .

مردی که در لحظه خلق می کرد و هر اثرش چقدر حرف برای گفتن داشت.

از جمعه، 26 آذر ماه نمایشگاهی از آثار دیده نشده کامبیز درمبخش به روی دیوار گالری کاما رفت، ولی چقدر فضای نمایشگاه بدون خود او دلگیر بود.

انتظار داشتیم وقتی وارد نمایشگاه می شویم مثل همیشه آقای درمبخش را در گوشه ای از گالری ببینیم که ایستاده و لبخندی به لب دارد و به بازدیدکنندگان خوش آمد می گوید.

اما این بار دیگر خود او نبود و تنها پوستری از آن چهره مهربان در گوشه ای از نمایشگاه خودنمایی می کرد.

با این حال در این روز که مصادف بود با چهلمین روز درگذشت شوالیه کاریکاتور ایران، در گالری کاما دور هم جمع شدیم تا هم بازدیدی داشته باشیم از آثار این هنرمند و هم یاد او را گرامی بداریم.

این نمایشگاه کاریکاتورهای دیده نشده کامبیز درمبخش را که متعلق به دهه 40 و 50 شمسی است، به نمایش گذاشته است.

در راستای برگزاری این نمایشگاه تصمیم گرفتیم صحبتی داشته باشیم با مونا خوش اقبال ـ مدیر گالری کاما ـ درباره نمایش ای