مسافران اتوبوس های شب: ما زامبی نیستیم

شب ها شهر چهره فقر را در خلوتی خود واضح تر نشان می دهد تا پدیده ای به نام «اتوبوس خوابی » که این روزها بر سر زبان ها افتاده یکی از نمودهای فقری باشد که اتفاقا در تاریکی می توان روشن تر آن را لابه لای آسیب های اجتماعی دیگر دید؛ - به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک به نقل از ایسنا، تصورم از بی آر تی خوابی تا قبل از همراهی یک شبه با برخی مسافران شب در یک مسیر رفت و برگشت خط راهن-تجریش خط آزادی- تهرانپارس تهران کاملا با واقعیتی که وجود دارد متفاوت است.

قبل از آن مدام صحنه هایی از میدان شوش و هرندی و.

معتادان متجاهر و کارتن خوابها به ذهنم می آید و انتظار مشاهده همین صحنه ها را در بی آرتی های شب دارم.

کم کم با نزدیک شدن به ساعت های بامداد جنس مسافران اتوبوس ها تغییر می کند، افرادی که عجله سریع تر رسیدن به خانه را دارند تمام و دیگرانی که بدون عجله و خسته، گویی خانه ای برای رسیدن ندارند جایگزین شان می شوند.

حالا از ساعت 12 شب به بعد هرکسی سوار می شود با توجه به خلوتی اتوبوس هایی که در طول روز جای سوزن انداختن در آنها نیست، روی صندلی های خالی لم میدهد و لحظاتی بعد به خواب می رود؛ حتی هستند افرادی که صدای خور و پف آنها بلند می شود و افرادی که خواب می مانند و چند ایستگاه جلوتر پیاده می شوند.