26 دی 57؛ رفتنی از جنس رها کردن

در واقع شاه، رها کرد و رفت.

در حالی که در نظام سلطنتی اگر پادشاه خارج از کشور باشد ولیعهد باید در داخل بماند و سفر پادشاه و ملکه در حالی که ولیعهد هم در کشور نیست جز فرار چه معنی می تواند داشته باشد؟ شورای سلطنت تشکیل داد اما استعفا نکرد و سرگردان و حیران بازی را ترک کرد.

- شاید به امید تکرار 25 سال قبل اما تکراری در کار نبود.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- بهانه این نوشته چهل و سومین سالگرد خروج محمد رضا شاه پهلوی از کشور در 26 دی 1357 است.

اهمیت این روز چنان است که شاید بهتر آن باشد همین روز را به عنوان نقطه پایان سلطنت 37 ساله او تلقی کنیم و نه 26 روز بعد و 22 بهمن 1357 را.

چرا که اولی پایان سلطنت شخص محمد رضا شاه است و دومی پایان رژیم سلطنتی در ایران.

این نوشته درباره کارنامه حکومت بعد از انقلاب نیست تا تحت تأثیر تبلیغات شبکه هایی چون من و تو برخی گمان کنند شاه می توانست دست به کشتار بزند و چون فرمان کشتار عمومی نداد ناچار شد ایران را ترک کند.

چرا که نه گویان به سلطنت فردی شاه یک یا دو صنف و طبقه نبودند.

شامل طیف متنوعی از همه صنوف و خاصه طبقه تحصیل کرده می شد که اتفاقا در عصر پهلوی بالیده بودند و با فوران درآمدهای نفتی و افزایش سطح رفاهی و تغییر سبک زندگی دیگر نمی توانستند به حکومت فردی تن دهند.