35 سال کارتن خواب بودم/ بقایِ مرکز زنان بی خانمان شوش در گرو تصمیم زاکانی

هر جا که فکر کنی در این خیابان ها خوابیدم.

در پارک هرندی، شوش، شهرری، قبرستان.

خیلی پیسی کشیدم خیلی.

نوه ام را محکم در بغلم می گرفتم و از باد و سرما به زیر مشما پناه می بردم.

- 35 سال کارتن خواب بودم/ بقایِ مرکز زنان بی خانمان شوش در گرو تصمیم زاکانی هر جا که فکر کنی در این خیابان ها خوابیدم.

در پارک هرندی، شوش، شهرری، قبرستان.

خیلی پیسی کشیدم خیلی.

نوه ام را محکم در بغلم می گرفتم و از باد و سرما به زیر مشما پناه می بردم.

35 سال کارتن خواب بودم، هر جا که فکر کنی خوابیده ام؛ در پارک هرندی، شوش، شهرری، قبرستان اما الان 16 سال است که پاک هستم و به سمت هیچ موادی نرفته ام و فقط گاهی سیگار می کشم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایلنا؛ برای آنکه سقفی جز آسمان و فرشی جز سنگفرش خیابان زیر پایش ندارد، شب نه تنها فرصت آرامش و استراحت نیست، بلکه باید نگران پیدا کردن جای خواب مناسب در گوشه ای از پارک یا در زیر یک پل باشد و حال آنکه در شب های سرد زمستان برای درامان ماندن از سوز سرما این رنج مضاعف می شود و او گاهی مجبور است به اتوبوس یا زیر پله ای پناه ببرد، اما بیش از دو سال است که شرایطش فرق کرده است، چرا که مرکز جامع کاهش آسیب نور سپید هدایت واقع در پارک شوش در طی این مدت پناهگاه زنانی شده است که تمام زندگی شان در یک ساک دستی یا کوله ای خلاصه شده و سرپناهی جز خیابان نداش