عبارتی که با آن پهلوی ها را دست می انداختند/ «فشاری»های محبوب سر کوچه شهری ها+تصاویر

تا 70 سال پیش شیر آب نبود که بازکنی و آب بیاید.

لوله آب هم نبود که آب داخلش باشد.

اصلا آب هم نبود و اگر آب برای خوردن یا هر کاری می خواستی باید می رفتی و از آب انبار می آوردی، - گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: برای هزاران سال، آب مصرفی ایرانیان از قنات ها و چاه ها و آب انبارها و چشمه ها و نهرها و جویبارها تأمین می شد.

از حدود 500 سال پیش هم آب انبارهای بزرگ توسط افراد نیکوکار برای شهرها و آبادی ها ساخته و وقف می شد که برخی از این آب انبارها هنوز در سراسر ایران هستند و معروفند و جزو آثار باستانی و میراث فرهنگی ایران شده اند.

آب انبارها را زیرِ زمین می ساختند تا زمستان ها از آب برف و باران پر شود و سایر فصول سال نیز آب های سطحی به این آب انبارها می رسید و پُر می شد و کُر می شد.

برای جلوگیری از فساد و بو گرفتن آب نیز ایرانیان کارهای زیادی بلد بودند از جمله افزودن مقداری آهک و نمک برای میکروب کشی و گندزدایی و انداختن کیسه حاوی زغال برای بوزدایی و قرار دادن خشت گِلی داخل آب برای رسوب زدایی.

بالای آب انبارها نیز بادگیرهایی با دیواره های کاه گلی یا کاه اندود می ساختند که موجب گردش هوا و تصفیه طبیعی آب بود و لایروبی آب انبارها نیز حداقل سالی یک بار انجام می شد.