یک بلاتکلیفی ناتمام...

شاید مهم ترین اثر زندگی دوساله با کرونا شروع آموزش غیرحضوری و گرفتن رنگ دیگری از نوع آموزش بود؛ آموزشی که گاهی در فراز و نشیب های بازگشایی مدارس و پیک های پی در پی تغییرات شگرفی داشت که دانش آموزان و معلمان را مجبور به همراهی کرد.

- دو سال از تاریخ آخرین حضور دانش آموان بدون ترس از کرونا در مدرسه می گذرد؛ از تاریخی که برای آخرین بار دانش آموزان و معلمان به صورت عادی بر سر کلاس درس حاضر شدند؛ با یکدیگر گفتند و شنیدند و دیوارهای مدرسه صدای خنده ها و شیطنت های کودکانه را شنید، اکنون اما پس از گذشت دو سالی که فکر می کردیم زودتر از این پایانپذیرد، آنلاین بودن بخش مهمی از زندگی کودکان و نوجوانان شده است و این آنلاین بودن بیم بسیاری را برای والدین و معلمان به همراه آورده است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، وقتی کرونا فراگیر شد، پیش بینی اولیه این بود که آموزش مجازی نهایتا یک سال بعد تمام شود و دانش آموزان به مدرسه برگردند اما استمرار آموزش مجازی در طول سال تحصیلی جدید و احتمالا سال های آینده، مشکل ابزار هوشمند مورد نیاز تدریس مجازی معلمان را تبدیل به یک بحران کرده است.

حال در میان همه اینها آسیب های اجتماعی این نوع آموزش شاید به مزایایش بچربد و آن زمان است که آموزش شکست می خورد.