راهبرد های توسعه منطقه ای؛ از تئوری قطب رشد و یارانه های دولتی تا نظام نوآوری منطقه ای

فلسفه و چرایی به کارگیری استراتژی توسعه منطقه ای در طول تاریخ، رفع نابرابری ها و عدم توازن های منطقه ای و در کنار آن تحریک اقتصاد مناطق و ارتقاء آن ها به سطح بالاتری از توسعه و رفاه بوده است.

- گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس؛ فلسفه و چرایی به کارگیری استراتژی توسعه منطقه ای در طول تاریخ، رفع نابرابری ها و عدم توازن های منطقه ای و در کنار آن تحریک اقتصاد مناطق و ارتقاء آن ها به سطح بالاتری از توسعه و رفاه بوده است.

در دهه های 1950 و 1960 که تعدادی از کشورها با رشد اقتصادی و صنعتی روبه رو بودند، سیاست های توسعه منطقه ای را در جهت رفع نابرابری هایی که صنعتی شدن در این کشورها سبب شده بود (اعم از نابرابری ها فضایی و اجتماعی)  به کار گرفتند.

در این دوره فرض بر این بود که دولت ها می­توانند شرایط مناطق عقب­ مانده را از طریق به کارگیری ابزارهایی همچون بازتوزیع منابع مالی و سرمایه­ گذاری وسیع در بخش عمومی تغییر دهند.

در دهه 1970 و اوایل دهه 1980، بحران­ های اقتصادی پی­ درپی و نیز تغییرات اقتصاد جهانی موجب بیکاری گسترده در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه شد.

در این جریان سیاست­ های توسعه منطقه­ ای منطبق با شرایط به وجود آمده دچار تغییرات ماهوی شد، به طوری که سیاست کاهش بیکاری در مناطق کم­تر توسعه یافته به سیاست ­های قبلی همچون کاهش