این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست...

در سوم شعبان کسی متولد شد که سرنوشت اسلام، به او، به حرکت او، به قیام او، به فداکاری او و به اخلاص او وابسته بود.

- بوی بهار می ‏آید، بوی ریحانه هستی و گل یاس.

حوریان، تمام شهر را با گل مریم آذین بسته ‏اند و عرش ‏نشینان، همه به یُمن آمدنش، میهمان علی و فاطمه اند.

فوج فوج ملائک می‏ آیند و گرد شمع وجودش طواف می‏ کنند؛ امروز فضای مدینه از بوی حسین(ع) پر است و عطر گل سرخ از خانه علی و فاطمه به آسمان برخاسته است.

امروز روزی دیگر است؛ روزی است که ملائک مقرب کبریا، حسین(ع) را از عرش به عالم خاکی آورده اند.

همان روزی است که خداوند او را از نور خود آفرید و ثارالله اش کرد و به جهان غم زده و انسان بی طاقت و نحیف هدیه داد.

آری حسین(ع) امروز آمد و قدم بر چشمان بی مقدار ما گذاشت.

زهرا او را در آغوش گرفت با دیدن فرزندش، اشک در چشمانش حلقه زد؛ حسین را شیر داد و او هم در آغوش مادر کائنات آرام گرفت.

همان لحظه بود که رسول خدا بالای سرش آمد و او را در آغوش کشید در گوشش اذان گفت و بهشت و سیدی جنت الاعلی را به او و مادرش وعده داد.

نامگذاری و القاب امام حسین(ع) یک استاد دانشگاه تبریز در رابطه با نحوه ی نامگذاری امام حسین(ع) به ایسنا می گوید: در برخی از کتب حدیثی روایت شده است که نام امام حسین(ع) توسط پیامبر اکرم(ص) از طریق مشورت یا خبرگیری از حضرت ابراهیم(ع) انجا