حکایت عارفی که چلوکبابی داشت/ «مرشد چلویی» و لقمه های کباب و ته دیگ زعفرانی

اگر «عارف» باشی و چلوکبابی داشته باشی، که باید باشی و چه می شوی؟ «مرشد چلویی» باید باشی و «کاسب قرن» می شوی! و این مرشدِ روزگار ما در همان چلوکبابی اش سخن ها دارد برای کسانی که سر در می آورند از این حرف ها و نکته ها و حکایت ها.

- گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: متولد سال 1267 شمسی بود و نامش میرزا احمد عابد نهاوندی بود و چون با مردم به زبان شعر و اندرز سخن می گفت و اهل دل بود به حاج مرشد مشهور بود و چون یکی از قدیمی ترین چلوکبابی های تهران را داشت به مرشد چلویی مشهور بود و شاعر هم بود و تخلصش ساعی بود و شعرش این بود که: کو آن کسی که کار برای خدا کند؟/ بر جای بی وفایی مردم وفا کند/ هر چند خلق سنگ ملامت بر او زنند/ بر جای سنگ نیمه شب ها دعا کند .

مرشد چلویی روزگاری داشت و آبرویی و آوازه ای و رفقایی هم داشت در حد شیخ رجبعلی خیاط و حاج اسماعیل دولابی و ابوالحسن طوطی همدانی .

حالا همه این ها را داشته باشیم و برویم به چلوکبابی حاج مرشد جنب مسجد جامع بازار تهران که بالای پیشخوان آن روی کاغذی به خط خوش نوشته است: نسیه و وجه دستی داده می شود، حتی به جنابعالی، به قدر قُوِه ! 300 تومان از دخل برداشتند و رفتند درباره مرشد چلویی که او را کاسب قرن لقب داده اند، آن قدر خاطره و حکایت و روایت هست که خودش تذکرهالاولیاء است در زمانه ما.